… de nachtmerrie duurt voort

Belgieninfo berichtte al midden juni dat de Belgische regering een naar behoren in Brussel geregistreerde dame van Marrokkaanse nationaliteit de toegang tot Belgisch grondgebied zonder duidelijke reden weigert. Juridisch gezien zou de zaak al lang geleden moeten zijn beëindigd.

K. F. keerde na zakelijke meetings in Marokko op 29 mei terug naar België. Ondanks een geldig visum en een geldige verblijfsvergunning in België en een appartement in Brussel, mocht ze het land niet binnen en werd ze sindsdien vastgehouden in het Centrum Caricole in Steenokkerzeel, gelegen naast de luchthaven van Zaventem.

In eerste instantie beweert de Belgische staatsveiligheid dat de weigeringsbeslissing geen motivatie nodig heeft, omdat anders een diplomatiek debacle voor België met een ander land zou worden gevreesd. De raad heeft dit argument als onwettig verklaard en de beslissing vervolgens nietig verklaard.

In tweede instantie beweerde de staatsveiligheid in een cover up manoeuvre, dat mevrouw K.F. een spion voor Marokko zou zijn en een agente van de Marokkaanse inlichtingendienst. Dit zonder het minste bewijs of uitleg. Niettemin volgde de Raad voor Vreemelingenbetwistingen de beslissing van de Belgische autoriteiten en bevestigde de weigering van toegang. Verklaringen van de geheime dienst, volgens de Raad, behoeven geen verder onderzoek, maar zijn automatisch geloofwaardig waar je je niet tegen kan verzetten en waar er geen gerechtelijke controle mogelijk is.

Tegen deze laatste beslissing ging K. F. ook in beroep. Op 22 juni heeft de raadkamer van de rechtbank van eerste aanleg besloten dat de detentie van K.F. in het Center Caricole onwettig was en dat ze daarom onmiddellijk moest worden vrijgelaten. Ondanks deze uitspraak van de rechtbank, wordt K.F. ook 14 dagen later vastgehouden in het “Centre Caricole”.

Politiek verantwoordelijk voor de in rechte oneerlijke detentie van K.F. is Staatssecretaris van Asiel en Migratie, Theo Francken. Het is duidelijk dat de N-VA-politicus het niet al te nauw neemt met de rechtsstaat. Immers, volgens de rechtstatelijke principes moeten overheidsinstanties en hun politieke leiders gerechtelijke beslissingen volgen.

De Europese dimensie

De zaak K.F. heeft bovenal een EU-politieke dimensie. K. F. is voorzitster van de NGO L’Organisation Internationale des Médias Africains (OIMA), gevestigd te Brussel. Haar doel is een beter begrip en nauwere samenwerking tussen Afrikaanse en Europese journalisten. Dit omvat het beter leren kennen van de Europese Unie en haar instellingen. In deze zin, organiseert K.F. gezamenlijke conferenties en ontmoetingen met vertegenwoordigers van het Europees Parlement en andere EU-instellingen. Dit werk vereist uiteraard haar aanwezigheid in Brussel, de zetel van het Europees Parlement en vele andere EU-instellingen.

Met de instemming om centrale EU-instellingen in Brussel op te richten, nam België ook de verplichting op zich de toegang tot deze instellingen te verzekeren voor al diegenen die samenwerken met de EU-instellingen, dwz om overeenkomstige inreis-rechten en -waarborgen naar België te verlenen. Dit moet ook bekend zijn voor de staatssecretaris voor asiel en migratie, de N-VA-politicus Theo Francken.

Des te meer is het verwonderlijk en onbegrijpelijk de volharding waarmee de Belgische autoriteiten K.F. de toegang weigeren ondanks de rechterlijke uitspraak van 22 juni. De observator wordt geconfronteerd met de vraag hoe lang staatssecretaris Theo Francken deze schending van constitutionele beginselen wil voortzetten.